Στ' απόσκια, στα γάργαρα νερά
Κι όλα τα μαύρα δάκρυα που τρέχουν απ' τα μάτια,κάντα φεγγαρολούλουδα, άστρα τ' ουρανού
Και ξελογιάσματα του νου.
Η σκέψη πάντα ξαγρυπνά ,τίποτε δεν λησμονά
Στο άγιο φως της, αλαφρώνει ο πόνος
Κι ακολουθεί σπιθαμή προς σπιθαμή
Της ευαίσθητης ψυχής τη διαδρομή.
Και κλέβει το δοξάρι κι όταν ουρλιάζει η νύχτα
Βαφτίζει την ψυχή με χιλιάδες μουσικές
Να πετάξει λέφτερη ψηλά
Τις χαρακιές να σβήσει της καρδιάς, απ' την αρχή να ξεκινά.
Και ξυπόλητη χορεύει κάτω απ' το φεγγάρι
Σαν κάποιο μακρινό καιρό
Στων άστρων το σινιάλο ονειρεύεται
Σε φόντο γαλάζιο ξοδεύεται.
Πάντα αφουγκράζεται της αγάπης τον άνεμο
Ακούει της νύχτας το συναγερμό
Πετάει το γκρίζο,ντύνεται με το χρώμα τ' ουρανού
Και χορεύει ένα ξέφρενο τανγκό, στις ομορφιές του φεγγαριού.💙💙
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου