https://www.amazon.com/ZERU-suffering-Albino-Eleni-Flemetaki-ebook/dp/B08D6Z5WFT/ref=mp_s_a_1_4?dchild=1&keywords=zeru&qid=1595183175&sr=8-4

Σ Η Μ Α Ν Τ Ρ Α

Να πενθίσω θέλω ουρανέ
Με άδεια καρδιά κοιτώ το στερέωμα
Με χέρια που τρέμουν ανάβω το καντήλι,
σπασμένη η ψυχή
Βαθιά πέφτει η σιωπή.


Να πενθίσω θέλω ήλιε μου κι εσύ μου κρύβεσαι
Και το φεγγάρι βγαίνει λυπημένο
Και όταν φεύγεις πού πας
Σβήνουν  τα λυχνάρια τ' ουρανού, μα εσύ φεύγεις και σιωπάς.


Και το γιασεμί  μου μαράθηκε
Μου είπε τόσα μυστικά κι έγειρε στην αγκαλιά μου
Λυπητερά χτυπούν καμπάνες, χρόνια ατέλειωτα λησμονημένα
Kοιτώ τον ουρανό και συλλογιέμαι, πού πήγαν τόσα όνειρα χαμένα.


Φοβάμαι το μίσος, φοβάμαι τις σκιές
Φοβάμαι τις προσευχές των αγγέλων που χάνονται στις λησμονιές
Ακούω μέσα μου μια φωνή που τρίζει
Λυπητερούς χρησμούς μου ψιθυρίζει.


Να πενθίσω θέλω μονάχα μια στιγμή
Κι ύστερα στην Παναγιά ν' ανάψω ένα κερί
Υψώνω τα χέρια μου στον ουρανό
Αιώνιες αλήθειες χάνονται στης ομίχλης το κενό.


Καίγεται η μέρα με πνίγει μια θηλιά στο λαιμό
Τα σήμαντρα δεν χτυπούν στο ερημοκλήσι
Στη γλάστρα κιτρίνισε ο βασιλικός από τη λύπη του, φουρτούνες του δέρνουν τη ράχη
Mα οι ρίζες του είναι βαθιές ,θ' αναστηθεί ξανά, σαν πατρίδα μονάχη.

Χ Α Δ Ι Α

Χόρευε το βλέμμα
Στον κήπο με τα ρόδα της αυγής
Στον ουρανό έλαμπε κι ο αυγερινός
Στις χούφτες μου μάζευα, της αγάπης του το φως.

Στο ημερολόγιο της ψυχής μου
Άγγιζα την αύρα του τη μελένια
Άκουγα της μουσικής τις νότες, καλοκαιριού τραγούδι
Άνεμος απρόσμενος την έφερε ως εδώ, της καρδιάς μου το λουλούδι.

Δύο κρινάκια άνθισαν,γυροφέρνω την ομορφιά τους στο μυαλό μου
Πασχίζουν να γλυκάνουν τη μέρα
Φοράνε το γλυκό τους το χαμόγελο
Γλυκόλογα ψιθυρίζουν, δίχως να κάνουν θόρυβο.

Στα δάχτυλά μου τούτες τις καινούργιες ώρες μετρώ
Κι οι ανθισμένοι  κρίνοι  μου λένε την αλήθεια
Λευκά ποτάμια που τρέχουν ανάμεσα στ' αστέρια
Σε χρώματα εαρινά κολυμπούν τα δυο μου χέρια.

Στους δρόμους την πόρτα ανοίγει του ήλιου το φως
Κι ένας ουρανός γαλανός , άγγιγμα της ψυχής
Μεσουρανεί στην κάψα του καλοκαιριού
Μία στάλα του χωράει στα άδυτα του νου.

Και χάνομαι στα βάθη του, αγκιστρώνομαι στου αυγερινού τη χαρά
Κουρνιάζω στ' ανοιχτά του γαλάζιου, ένα παραμύθι να μου πει
Στον ορίζοντα ανασαιμιά , πριν ξημερώσει του φεγγαριού φιλί.

Την ώρα της προσευχής, λούζεται η ματιά μου
Μεθάν ' τα όνειρα μέσα στο νου
Κι όταν δειλιάζουν τ' άστρα τ' ουρανού και σβήσουν τα σημάδια
Χρώματα ντύνεται η ψυχή ,μες της αυγής τα χάδια...!!,,💙💛🧡