Ε  Χ  Ω

Έχω απόψε στην ψυχή μου μια ρωγμή
Η σκέψη σπάει, καρδιά μου μοναχή
Βαρκούλα ταξιδεύει ως τη λίμνη αχερουσία
Το γέλιο της ζωής μια ουτοπία.

Χείλη ραγίζουν, πέφτει χιόνι
Τριαντάφυλλο λευκό η ψυχή και την παγώνει
Στης σκέψης τα φτερά λιώνει το δείλι
Της νύχτας η σιωπή, τρύπιο μαντήλι.

Τρέμουν στα μάτια οι σκιές
Μές το βυθό τους ,στάχτες οι στιγμές
Στην ψυχή η αλήθεια παλιά ουλή
Στου νου τη δίνη μια πληγή.

Άδειασε η θάλασσα , γκρίζος ουρανός
Οι αγάπες σβήσαν ,στένεψε ο καιρός
Μα η σκέψη μου εδώ θα ξημερώνει
Στης θάλασσας το φως θε να ριζώνει.

Στα χείλη μου κρέμονται άγονες λέξεις
Απόψε ξεχάστηκα, αλμύρα οι σκέψεις
Κοχύλια της θάλασσας τρυπάν'την αλήθεια
Γαλάζιο τριαντάφυλλο του χρόνου παραμύθια.

Κι εσύ με ξέχασες έν' άμοιρο δείλι
Κουνάει η θάλασσα μαύρο μαντήλι
Τούτη την ώρα φυσάει στο ακρογιάλι
Της θύμησης παλιό μαϊστράλι.

Κι ένα κυκλάμινο, λυγάει στο κλάμα
Αχός πελαγίσιος στη σκέψη μου αντάμα
Σπαράζει στη δίνη απόψε κι η σελήνη
Στην παλιά τη ρωγμή ,ένα σημάδι ακόμη αφήνει.!!!