Μια λύπη έβαψε σήμερα τους κατιφέδες μου
Ο αέρας πνίγηκε στη σκόνη
Ένα μαύρο σύννεφο στάλαξε στ' άνθη τους αιθάλη
παγίδες καιροφυλακτούν, ανάσες κομμένες η μια πάνω στην άλλη.
Μια λύπη περιφέρεται στα ραγισμένα τζάμια απόψε
Άτολμο το φεγγάρι στο λυπημένο τοίχο
Κουράστηκε κι η ελπίδα, την ομορφιά πια δεν τη φτάνει
βάρυνε το κουφάρι της κι ότι απέμεινε απ' τους κατιφέδες μου ,σπασμένο κοτσάνι.
Στο βάθος του ορίζοντα ασήκωτος Νοέμβρης
Τα διαβατήρια της σωτηρίας
Μπλέχτηκαν στης αράχνης τον ιστό
στο χάος και τον κουρνιαχτό.
Κοίτα ψυχή μου, κινδύνεψαν πάλι τα όνειρα
Πουλιά σημαδεμένα στο ψαχνό
Τα τραύματά τους ψηλαφούν
αχός και πέτρες τα πετροβολούν.
Δεν λέει να σωπάσει τούτος ο καιρός
Για να διαλυθεί η λύπη απ' την ψυχή
Στέκεται ο πόνος μαύρη κλωστή
κάτω απ' τ' άχρωμα τα χείλη πετσοκόβει τη ζωή.
Καράβια χάρτινα βουλιάζουν στους τοίχους
Απόηχος κραδασμών της δυστυχίας
Μυρίζει κυπαρίσσι κι ο καπνός
τραυματισμένο και το νυχτερινό το φως.
Μια παρτίδα σκάκι είν' η ζωή, πολεμάει με το χρόνο και τη μοίρα
Κι ένας Νοέμβρης ορκίζεται ενώπιον Θεού και ανθρώπων
Να τα τινάξει όλα στον αέρα
πληγώθηκαν κι οι κατιφέδες μου από τούτη τη φοβέρα.
Κι η αράχνη αμέριμνη, πλέκει τον ιστό της
Στα ετοιμόρροπα κεραμίδια
Τα μάτια μου τσαλακώθηκαν, φυσάει ακόμη κουρνιαχτό
ξημέρωσε, κεριά κλαμένα, στο φως της Πούλιας να τυλιχτώ ,να ζεσταθώ.
Μα οι σκιές ταράζουν τον οίστρο της
Και δεν μ' αφήνουν να ησυχάσω
Αγρίεψε το πεπρωμένο, έστρωσε η σκόνη κόκκινο σεντόνι
συθέμελα τρίζει η ζωή, νότισε ως το κόκκαλο το χιόνι!!!💜
