Κρυώνεις απόψε,στο στήθος οι σκέψεις λαβωματιά
έσπασε η καταιγίδα τα φυλλοκάρδια σου
ξεχείλισε ο χείμαρος και γκρέμισε
μια γεμάτη αγκαλιά , με χίλια φιλιά.
Κρυώνει και το φεγγάρι απόψε και δάκρυσε
άλικο χρώμα βάφτηκαν τα μάτια του
έπεσε χιονιάς στα σκαλοπάτια του
στο μαύρο σύννεφο, το γέλιο του άφησε.
Πάγωσες απόψε,ξεστράτισε η αγάπη
ήρθε το κύμα της θάλασσας να σε τυλίξει
της καρδιάς σου τη ζεστασιά, να πνίξει
κι η ψυχή σου αιματοβαμμένο στο βωμό, ελάφι.
Άδικη θλίψη κυλάει στις φλέβες σου απόψε
το δάκρυ της βροχής, θηλιά στην ψυχή
κι εγώ στα μάτια σε κοιτώ, να ξεχαστείς
απ' του φεγγαριού τα χείλη, της χαράς μια ανεμώνα κόψε.
Τ'αταξίδευτα τα όνειρά σου, κόβουν σα γυαλί
μ' ακούς, η καταιγίδα θα τελειώσει, μου το''πε ένα αηδόνι
με ξεμονάχιασε στου ήλιου τη στροφή, κάνε υπομονή
με ξόμπλια και γητειές, ουράνιο τόξο πλέκει η ζωή...🥀🌹🥀
Θυμάμαι, τα χέρια άπλωνα, ν' αγγίξω του δειλινού τα χρώματα
την ανάσα μου ελευθέρωνα, στου πελάγου το γαλάζιο
αρμένιζαν οι βάρκες το λιόγερμα,στ'όνειρό μου
οι γλάροι ομόρφαιναν το γέλιο μου,στο βυθό των ματιών μου.
Άφριζαν τα κύματα κι ο καπετάνιος μονομονολογούσε
γκρίνιαζε ο καιρός, μα τ'άφηνε να φιλιώσουν
ξεψυχούσαν στον αφρό των γλάρων οι πεθυμιές, στης τρικυμίας τα νερά
ξέφραινα χόρευε η σκέψη, βάρκα με κουπιά.
Αλήθειες της θάλασσας, ο φάρος της ψυχής αναμμένος
άλλη ρότα χάραζε στ'ανοιχτά
μαγική φωτιά, να πυρπολεί τα σωθικά
κόντρα στους ανέμους, κύματα αγάπης έσκαβαν την αγκαλιά.
Σ' ένα σκουριασμένο κόσμο, θύμησες έρχονται ξανά
κάθε που νυχτώνει, ακούω το παραμιλητό τους
νιώθω τον καημό τους, βαθιά μες την καρδιά
τον άγριο θυμό τους, κάθε που' χει , η ψυχή μου καταχνιά.
Χάρτινο καράβι ταξιδεύει, στο ψαλιδισμένο σήμερα
κι εγώ διπλώνω τις αναμνήσεις
τις σφιχτοδένω στο άλμπουρο της ψυχής
ακριβό ρούχο στο κορμί μου, μιας άλλης εποχής.
Αιωρούνται οι στιγμές, γραμμές μ' ανεξίτηλο μελάνι
με το γαλάζιο της θάλασσας, με της ανάσας το χτύπο
στου χρόνου τα χείλη, στην άνοιξη της ψυχής
βλασταίνουνε κι ανθίζουνε, στα όνειρα της χαραυγής.
Κι εγώ, είπα να πετάξω, κουνώντας της λησμονιάς, το μαντήλι
με της αγάπης τα φτερά, σε θάλασσα πλατιά
ο καθρέφτης μου λέει την αλήθεια, οχτώ το πρωί
τί ομορφιές, βλέπει τούτη την ώρα η ψυχή.!!!🎀
