Πίσω απ' του ήλιου τους τροχούς θα τρέξω.
Σε μια νέα άφιξη φωτός, για να στεγνώσει τ'όνειρο.
Στεφάνι θα πλέξω με άνθη αμυγδαλιάς
για να πληγώσω το χειμώνα που με πρόδωσε και θα κρεμάσω στην καρδιά.
Παραμονεύουν τα τσακισμένα άνθη,μόλις αγέρι τα φυσήξει
στήνουν τρελό χορό κι απολαμβάνουν τη θυσία τους.
Το γέλιο τους κορδέλα λευκή, τα πέταλά τους αλήθειες λαβωμένες
διώχνουν τα δάκρυα, απ' τις καρδιές τις πληγωμένες.
Οι μέρες του Γενάρη αγκυροβολημένες
στις ακροποταμιάς τις καλαμιές.
Το καταφύγιο της αλκυόνης στη φλέβα του χειμώνα, κρότος
της άνοιξης γητειά σε πέλαγα φωτιά, πόθος.
Ονειρεμένο πέπλο θα ντυθώ, να'χει χρώμα το σκοτάδι
να λάμψει ο ανθός της ανατολής.
Με τον άνεμο να πετάξει ψηλά, δίχως τα ίχνη του χιονιά
εκεί που φλέγεται η ερημιά.
Αρχή μιας αγάπης φανερώνεται,σε πέλαγο θαλασσί
στης αυγής τη δροσιά, στ'ορίζοντα τη χαραυγή.
Μ'ένα πείσμα ντυμένος, δαντελένιος ήλιος, χαμογελάει στην ψυχή
γέφυρα ελπίδας,μια ανάσα που καίει, σε μια άνοιξη ακριβή....!!!
ΚΑΛΌ ΜΉΝΑ!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου