ΉΛΙΟΣ ΑΠΕΝΤΑΡΟΣ

'Έπεσε η νύχτα ρακένδυτη στο κρεβάτι της αμαρτίας.

'Ένα ισχνό φεγγάρι μάδησε τα πέταλά του.

Ο κρότος απ'το λησμονημένο όνειρο, άστραψε στο σούρουπο των ματιών μου.

'Ενας ήλιος απένταρος, χάθηκε στ'ουρανού τα βάθη

τρόμαξαν τ'αρπαχτικά και φόρεσαν τη μάσκα της αγάπης.

Το άσπρο άτι γυάλιζε τη χαίτη του,στ'αυγερινού το φως.

Κι εγώ άκουγα της φυλακής το χτύπο, να χαϊδεύει την αλήτισσα ψυχή μου.

Μα ένας άνεμος περαστικός, την παρέσυρε,στου σκορπιού τον αστερισμό.

Σκορπιός είμαι κι εγώ, γυρίζω το κεντρί μου να δηλητηριάσω το σκοτάδι.

Αφήνω το δηλητήριο,στης νύχτας το ψέμα

γίνομαι ίδιο με σένα.

Με τις σκιές των αδύναμων χορεύω.

Πίνω απ'το ποτήρι της κόλασης κρασί, ώσπου να ξημερώσει,ν'ανασάνω για λίγο ζωή.

Τα μάτια μου βουλιάζουν στο ματωμένο φεγγάρι

στην πληγωμένη καρδιά του

στα ξεπουλημένα όνειρά του.

Σε μια Γεσθημανή θα ξεπληρώσω, το χρέος μου.

Σ' έναν Ιούδα, θ'ανταλλάξω τα τριάκοντα αργύρια.

Για μια στιγμή, για ένα κομμάτι φως

πάντα εκεί στο άπειρο,ώσπου στα μάτια μου , να λάμψει ο αυγερινός.

Photo....Thalia Flemetaki...💟