ΠΈΠΛΟ ΟΝΕΙΡΕΜΈΝΟ

Πίσω απ' του ήλιου τους τροχούς θα τρέξω.
Σε μια νέα άφιξη φωτός, για να στεγνώσει τ'όνειρο.
Στεφάνι θα πλέξω με άνθη αμυγδαλιάς
για να πληγώσω το χειμώνα που με πρόδωσε και θα κρεμάσω στην καρδιά.
Παραμονεύουν τα τσακισμένα άνθη,μόλις αγέρι τα φυσήξει
στήνουν τρελό χορό κι απολαμβάνουν τη θυσία τους.
Το γέλιο τους κορδέλα λευκή, τα πέταλά τους αλήθειες λαβωμένες
διώχνουν τα δάκρυα, απ' τις καρδιές τις πληγωμένες.
Οι μέρες του Γενάρη αγκυροβολημένες
στις ακροποταμιάς τις καλαμιές.
Το καταφύγιο της αλκυόνης στη φλέβα του χειμώνα, κρότος
της άνοιξης γητειά σε πέλαγα φωτιά, πόθος.
Ονειρεμένο πέπλο θα ντυθώ, να'χει χρώμα το σκοτάδι
να λάμψει ο ανθός της ανατολής.
Με τον άνεμο να πετάξει ψηλά, δίχως τα ίχνη του χιονιά
εκεί που φλέγεται η ερημιά.
Αρχή μιας αγάπης φανερώνεται,σε πέλαγο θαλασσί
στης αυγής τη δροσιά, στ'ορίζοντα τη χαραυγή.
Μ'ένα πείσμα ντυμένος, δαντελένιος ήλιος, χαμογελάει στην ψυχή
γέφυρα ελπίδας,μια ανάσα που καίει, σε μια άνοιξη ακριβή....!!!


ΚΑΛΌ ΜΉΝΑ!!!!

ΉΛΙΟΣ ΑΠΕΝΤΑΡΟΣ

'Έπεσε η νύχτα ρακένδυτη στο κρεβάτι της αμαρτίας.

'Ένα ισχνό φεγγάρι μάδησε τα πέταλά του.

Ο κρότος απ'το λησμονημένο όνειρο, άστραψε στο σούρουπο των ματιών μου.

'Ενας ήλιος απένταρος, χάθηκε στ'ουρανού τα βάθη

τρόμαξαν τ'αρπαχτικά και φόρεσαν τη μάσκα της αγάπης.

Το άσπρο άτι γυάλιζε τη χαίτη του,στ'αυγερινού το φως.

Κι εγώ άκουγα της φυλακής το χτύπο, να χαϊδεύει την αλήτισσα ψυχή μου.

Μα ένας άνεμος περαστικός, την παρέσυρε,στου σκορπιού τον αστερισμό.

Σκορπιός είμαι κι εγώ, γυρίζω το κεντρί μου να δηλητηριάσω το σκοτάδι.

Αφήνω το δηλητήριο,στης νύχτας το ψέμα

γίνομαι ίδιο με σένα.

Με τις σκιές των αδύναμων χορεύω.

Πίνω απ'το ποτήρι της κόλασης κρασί, ώσπου να ξημερώσει,ν'ανασάνω για λίγο ζωή.

Τα μάτια μου βουλιάζουν στο ματωμένο φεγγάρι

στην πληγωμένη καρδιά του

στα ξεπουλημένα όνειρά του.

Σε μια Γεσθημανή θα ξεπληρώσω, το χρέος μου.

Σ' έναν Ιούδα, θ'ανταλλάξω τα τριάκοντα αργύρια.

Για μια στιγμή, για ένα κομμάτι φως

πάντα εκεί στο άπειρο,ώσπου στα μάτια μου , να λάμψει ο αυγερινός.

Photo....Thalia Flemetaki...💟

ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΟ ΤΡΙΑΝΤΆΦΥΛΛΟ

Πάγωσαν τα δάκρυα του φλογισμένου τριαντάφυλλου
κοκκίνισε η λαχτάρα της ψυχής στο αναμμένο τζάκι
κρύβω την ανάσα μου,κάτω απ'το πρόσωπο του χιονιού
τα σφραγισμένα μάτια μου γεμίζω,με το αξόδευτο το φως,του παραμυθιού.

Τα όνειρα ολόγυμνα,παγώνουν στης νύχτας τη σκοτεινιά
ένα μικρό σπουργίτι άφησε το χτύπο του στο νοτισμένο τζάμι,εγκλωβίστηκε στο πέπλο του χιονιά
βαθιά φωλιάζουν στην καρδιά,νιφάδες στροβιλίζονται στον τελευταίο το χορό
με τ'άστρα κουβεντιάζουν,του φεγγαριού διώχνουν τον καπνό

Άνοιξα το παράθυρο,να μπει το παραστρατημένο όνειρο
για να ζεστάνει της νύχτας μου την παγωνιά
αναρίγησε η αγάπη ,χρωμάτισε την καρδιά
άναψε το φεγγάρι κι έσβησε της μοίρας πυρκαγιά.

Στου δρόμου τη στροφή,χάραξα τη ρότα του γυρισμού
με το χάδι του  χιονιού
έστρωσα ένα φιλί στου χειμώνα την καταχνιά
μικρό σπουργίτι στο γέλιο μου,να'βρει ζεστασιά.

Φορεσιά ολόλευκη τριγύρω μου απλώνει
η σκέψη μου,στων αστεριών το φως,με ξημερώνει
τα όνειρά μου ψίχουλα,όλα τα χαλαλίζω,στης καταιγίδας τα πουλιά
χειμώνες προσπερνούν και χάνονται,στο κρύο και τη σκοτεινιά.

Η ψυχή γλιστράει,απλώνεται στις νύχτες τις ολόλευκες
στη μελωδία της σιωπής χορεύει,στο θαύμα του χιονιού
τ'άστρα κάτι μου ζητάνε κι η αυγή ανθίζει
ρόδινα χρώματα, φως άσπιλο κι αμόλυντο, την καρδιά φωτίζει.!