ΑΓΟΥΡΑ ΧΕΡΙΑ

Άγουρα χέρια φλόγες ντυμένα
καίνε τη ζωή,πνίγουν τα καλοκαίρια
ψυχές σε παράταξη,βροχή από στάχτη
φτερά τσακισμένα ,της ζωής η λάμψη

ουρανοί σε φωνάζουν,πάνω πετάς απ'τα ερείπια
κρεμάς στο λαιμό σου μια αχτίδα ουρανό
σωπαίνεις και φεύγεις,πάγωσαν οι λέξεις
της ντροπής τ'αποκαίδια πώς να τα αντέξεις

τα λάθη βουλιάξανε σε θάλασσα ναυαγισμένη
τ'ανέμου η προσευχή,έδιωξε το καταραμένο σύννεφο
στο χάρτη της λύπης,άνοιξε ο ουρανός την πόρτα
έσυρε την πραμάτεια,που είχε γεύση από ζωή
μάτια φοβισμένα,άδολα χέρια ,σε μια τελευταία διαδρομή

μελωδία της ψυχής στο γκρίζο τοπίο της ζωής
στην νύχτα της μοναξιάς,μαύρο άτι καλπάζει
οι νότες εκρήγνυνται της σιωπής
μια θάλασσα αγριεμένη,φουσκώνει τα σημάδια της ανοχής.....

ΑΛΙΣΑΧΝΗ

Η χαρά της θάλασσας πνίγηκε στα ξέμπαρκα σύννεφα
τα μάτια θλιμμένα ακροβατούν στο δειλινό
των γλάρων τα χαμόγελα πάγωσαν στον ουρανό
κι η ευτυχία επέστρεψε στης λήθης τον αφρό

η αγκαλιά ανοιχτή στο κλειδωμένο σούρουπο
οι λέξεις κρύφτηκαν με το ηλιοβασίλεμα
βυθίστηκε το γέλιο στα κρυμμένα τα κοράλλια
κι εγώ μαργαριτάρια στο βυθό τους γύρευα

έπεσε η νύχτα,βάφτηκε μ'άλικο η μοναξιά
οι τελευταίες ηλιαχτίδες ξέσκισαν τα σωθικά
αλισάχνη αρμενίζει στα ξέπλεκα μαλλιά
κι η αγάπη ζει φυλακισμένη στης θάλασσας την ερημιά

άσε με σε μια γωνιά της καρδιάς σου ν'ανασάνω
μ'άνεμο πελαγίσιο ν'αναστηθούν τα σκοτωμένα όνειρά μου
θαλασσινό μελτέμι εσένα ζωγραφίζει
της νύχτας οι φωνές εκεί τα οδηγούν τα βήματά μου!!!!!

ΜΠΕΡΔΕΜΈΝΗ ΑΝΈΜΗ

Ποτάμι που κυλάει η αισιοδοξία
βουτηγμένη στο μουρμουρητό του
η αλισάχνη σκορπίζεται στα σκοτεινιασμένα τα βράχια
στην πόρτα των στεναγμών η σιωπή χίλια κομμάτια

οι μνήμες ξεφορτωμένες στις όχθες του
το φορτίο βαρύ,πλημμυρίζει τ'αφρισμένα πελάγη
ορμητικά κυλάει η ζωή,στις ξέρες σκοντάφτει τραυματισμένη
να φτάσεις μακρυά μου γνέφει,μην προσμένεις

στα μάτια του φεγγαριού επιστρέφουν τα σύννεφα
δακρύζουν οι μνήμες,ξεπλένουν την ομορφιά
τα σκοτάδια βάφονται μελαγχολία
ακούγονται φωνές,κάν'υπομονή ,μιλάει η αισιοδοξία

μαύρες πληγές λιάζονται στα άσπρα τα σχοινιά της
στεγνώνουν στα χέρια της χαράς
στη μπερδεμένη ανέμη ξετυλίγεται η ελπίδα για ζωή
αγκομαχά η χαρά να φτάσει στην κορφή

Κι εγώ χαμένη στους δρόμους να διορθώσω τ'αδιόρθωτα
βουλιάζω στις κοίτες ποταμών απελπισίας
σκασμένη η ψυχή μου απ'το κύμα,την αλμύρα
η ανάσα φυλακισμένη στη θεοσκότεινη τη μοίρα

οι εικόνες απ'το παρελθόν κρυμμένες πίσω απ'το τζάμι το θολό
η προσμονή πεθαμένη,στα ερείπια θαμμένη
αναδύεται ο παραλογισμός στα βουρκωμένα τα νερά,πώς να σωθώ
απόψε Θε μου να σε φτάσω Θέλω, πώς πονώ!!!!!