Στις γκρίζες μέρες παπαρούνες ξεπροβάλλουν
στις ρωγμές της αιώνιας μνήμης
καθώς οι μέρες ζυγώνουν,ζεστό της προδοσίας το φιλί
μαύρα πέπλα στην ψυχή που ορθώνεται στην αμαρτία
Βουβά αναφιλητά ανηφορίζουν το λόφο του μαρτυρίου
κι η πανσέληνος συλλογισμένη βλέπει από κει ψηλά την προδοσία
Δεν τελειώνουν τα Πάθη απόψε
το αίμα ποτίζει της παπαρούνας το χώμα
χλωμός ξυπνάει ο ήλιος στην άσωτη την πολιτεία
στα ίδια μέρη πορευόμαστε,δεν αλλάζουμε πορεία.
Σκουριασμένες κλειδαριές ανοίγουμε
πάντα τις ίδιες σελίδες γυρίζουμε
για να μάθουμε πως ο μαθητής πρόδωσε το δάσκαλό του
κι ύστερα ,το βιβλίο κλείνουμε για να δολοφονήσουμε
τον Κύριο όπου κι αν τον συναντήσουμε.
Δεν αντέχουμε τα θαύματα
μα όταν το μέσα μας συνθλίβεται
όταν μετανιώσουμε και τα αργύρια επιστρέψουμε
όλοι μας λιθοβολούν,με ποια θηρία να παλέψουμε.
Κάποτε στο μυστικό της αιώνιας ύπαρξης θα συναντηθούμε
απαλλαγμένοι απ'τους δικαστές
και τους αιώνιους κριτές
με τη μοναδική αλήθεια στεφανωμένη
με μοσχοβολημένες πασχαλιές
να μας θυμίζει,τις σιωπηλές της θυσίας τις στιγμές....!!!
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ....!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου