ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Χαράζω τις ικεσίες μου στα ροδοπέταλά σου
ντύνω τη μοναξιά μου με του Θεού τα χέρια
τη λύτρωσή μου βρίσκω στη θύμισή σου
το στεναγμό μου μυρώνεις,μ'ανασταίνει η αναπνοή σου

φουστάνι πολύχρωμο θα πλέξω
του έρωτα στεφάνι θα πληρώσω
λύτρωση ψυχής η δύναμή σου
να βρω το μυστικό θε να ρωτήσω

χρυσά στολίδια στα χέρια μου κρατώ
τα κύτταρά μου ομορφοστολισμένα
ήρθες και σέρνεις ξέφρενο χορό
χρώματα κι αρώματα ξοδεύεις στο σωρό

με το νανούρισμα των ήχων σου ημερεύω
σε σένα ελπίζει η ψυχή μου
του φεγγαριού η ερημιά με λουλουδιών το νέκταρ να μεθύσει
πρίμος αγέρας να φυσήξει

κόκκινα γαρύφαλλα στο ξύπνημα της μέρας
το φως του ήλιου κατάματα αντικρίζουν
Πρωτομαγιά σε μια φτωχή καρδιά
κι αν αίμα τρέχει,λουλούδια έχω αγκαλιά

μ'ένα ρόδο στο χέρι αναδύεται η άχρωμη πόλη
πουλιών κελάηδημα ακούγεται παντού
χείλη ωχρά τρεμοσβήνουν μες της αυγής τ'αγέρι
μέσα μου θάνατος και ζωή παλεύει....!!!!

ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΆ!!!!!

ΜΙΑ ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ

                    ΦΑΝΤΑΣΙΑ

Σκάλισα τ'όνομά μου σε μια φλούδα
κι ήρθα να κάτσω πάλι στην αυλή
ακόμα να φανεί μια πεταλούδα
να κάμει τσίου τσίου ένα πουλί

η άνοιξη φέτο θα γυρίσει πρώιμα
της είχα πει πως θα την καρτερώ
στο ξάγναντο θα βγω να στείλω νόημα
μ'ένα κλαδί κομμένο τρυφερό

τριγύρω θα βουίζουν τα μελίσσια
και τα κατσίκια πέρα θα πηδούν
η στράτα θα τραβάει στο δάσος ίσια
κι οι διαβάτες θα σιγοτραγουδούν

ίσως να βρω και σένα,γλυκομάτα
εκεί που θα γυρνώ στην εξοχή
αχ,άλλο δεν αξίζει από τα νιάτα
κι απ'την ερωτεμένη μας ψυχή......

Γιώργος Κοτζιούλας (ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΕΦΗΜΕΡΑ)


               ΜΙΑ ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ

Μια ηλιαχτίδα με ξεγέλασε
τρύπωσε μες τις φλέβες μου
γυάλισε ο καθρέφτης μου ο σκοτεινός
στολίστηκε με του Απρίλη το φως

κι άρχισε ο ήλιος ν'αχνοφέγγει
στου κόσμου τις ανηφοριές
τα θολωμένα μάτια μου γι'άλλη μια φορά
το φως αντίκρισαν που πρόβαλε δειλά-δειλά

μόνο εσύ μ'ένα τριαντάφυλλο με σώνεις
πληγές επουλώνεις ,τα στραβά διορθώνεις
της αγάπης φως στων ανθρώπων τα λάθη
χρώματα κι αρώματα στης ψυχής τα πάθη

φυλακισμένα χρώματα τη σκέψη συντροφεύουν
τ'αρώματά σου θα κρατήσω μυστικά
της θλίψης έσπασες τις αλυσίδες
την ψυχή πλημμύρισες ελπίδες

είσαι μια άνοιξη και μου χαμογελάς
δώρο Θεού,τις αισθήσεις μου χαϊδεύεις
να ξαναγεννηθώ μαζί σου,ανάσα στην ψυχή
ανάσταση της θλίψης μου στη νύχτα τη θανατερή....

             Ελένη Γκοτζιούλα-Φλεμετάκη

ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΜΟΝΟ

Μια νύχτα μόνο και ξεπλένεται η μορφή σου
στα πληγωμένα δάκρυα των ματιών  μου
ρεμβάζει η ομορφιά στις φλογισμένες φτερούγες τ'ουρανού
την ώρα που πίνω στην υγειά σου, ποτήρι μ'αστερόσκονη του δειλινού

στην αγκαλιά σου μέσα φλέγεται το κόκκινο
απόψε ήρθε η σειρά σου σα νεράιδα των ονείρων μου
να μεταμορφώσεις τις ρίζες της μοναξιάς μου
που φώλιασαν στα ξεκρέμαστα παρτέρια της καρδιάς μου

τώρα που οι καμπάνες ήχησαν κι έφτασε ο χτύπος τους στ'αστέρια
τώρα που στης Ανάστασης το φώς παγιδεύτηκε η φλόγα της ύπαρξής σου
στην ανατολή της νέας μέρας θα ξαποστάσω στ'όνειρο
στης απεραντοσύνης τις πηγές που ξεχειλίζουν γάργαρο νερό

σκόρπισε του φεγγαριού το γέλιο με το μαγικό σου το ραβδί
ξετύλιξε της μοίρας τη θωριά στον άνεμο το θαλασσινό
ποταμοί αγάπης να κυλάνε στα σκονισμένα δωμάτια της ψυχής
ανάμεσα σε μένα και σε σένα φεγγαρόσκονη να γεμίσει τις ανάσες της σιωπής...!!!

ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΘΗ ΑΠΟΨΕ

Στις γκρίζες μέρες παπαρούνες ξεπροβάλλουν
στις ρωγμές της αιώνιας μνήμης
καθώς οι μέρες ζυγώνουν,ζεστό της προδοσίας  το φιλί
μαύρα πέπλα στην ψυχή που ορθώνεται στην αμαρτία
Βουβά αναφιλητά  ανηφορίζουν το λόφο του μαρτυρίου
κι η πανσέληνος συλλογισμένη  βλέπει από κει ψηλά την προδοσία

Δεν τελειώνουν τα Πάθη απόψε
το αίμα ποτίζει της παπαρούνας το χώμα
χλωμός ξυπνάει ο ήλιος στην άσωτη την πολιτεία
στα ίδια μέρη πορευόμαστε,δεν αλλάζουμε πορεία.

Σκουριασμένες κλειδαριές ανοίγουμε
πάντα τις ίδιες σελίδες γυρίζουμε
για να μάθουμε πως ο μαθητής πρόδωσε το δάσκαλό του
κι ύστερα ,το βιβλίο κλείνουμε για να δολοφονήσουμε 
τον Κύριο όπου κι αν τον συναντήσουμε.

Δεν αντέχουμε τα θαύματα
μα όταν το μέσα μας συνθλίβεται
όταν μετανιώσουμε και τα αργύρια επιστρέψουμε
όλοι μας λιθοβολούν,με ποια θηρία να παλέψουμε.

Κάποτε στο μυστικό της αιώνιας ύπαρξης θα συναντηθούμε
απαλλαγμένοι απ'τους δικαστές
και τους αιώνιους κριτές
με τη μοναδική αλήθεια στεφανωμένη
με μοσχοβολημένες πασχαλιές
να μας θυμίζει,τις σιωπηλές της θυσίας τις στιγμές....!!!


ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ....!!!!