ΤΑ ΙΧΝΗ ΣΟΥ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ ΑΚΟΛΟΥΘΩ

Άλλη μια νύχτα ξόδεψα στην ομορφιά
ν'ακούω το τραγούδι της ψυχής σου
ο άνεμος χαϊδεύει τα πολύχρωμα όνειρά σου
τους δρόμους τους απάτητους που στέκονται μπροστά σου

τα ίχνη σου κάθε βράδυ ακολουθώ με χτυποκάρδια
το όνειρο μου λέει πάντα την αλήθεια
και της αστροφεγγιάς τ'αστέρια
λικνίζονται στα δυο μου χέρια 

μέσα μου ανασταίνεσαι κάθ'αυγή
ορκίζεσαι στις δροσοσταλίδες που κυλούν
σπαράζεις και σπαράζει μαζί σου
ολόκληρη η ύπαρξή σου

ο θόρυβος πνίγει τη φωνή μου
μα εγώ μικραίνω τις στιγμές να ρθω κοντά σου
μην παραιτηθείς μου λες,του γιασεμιού το άρωμα να'χεις φυλαχτό
για να μυρώνεις της αγάπης τον καημό....
  

ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ

Καίγομαι μες τις φωτιές με τ'όνειρό μου
κάτω απ'το κρεβάτι της λήθης χαροπαλεύει
το ακούω κάθε βράδυ να σπαράζει
γυμνό και παγωμένο την πόρτα μου χτυπάει

ένας μονόλογος για δύο
το ζεσταίνω με σταγόνες παλιάς ευτυχίας
γίνεται φως στην ψυχή μου και σωπαίνει
σε φεγγάρια ασημένια μαζί μου ταξιδεύει

ουράνιο τόξο στο σύθαμπο της σκέψης μου
γέλιο στα ξεψυχισμένα μου τα χείλη
άγιο φυλακτό θα το κρατώ μες τη ζωή
συνεπιβάτη στη νυχτερινή διαδρομή

αγκίστρι με χρυσή κλωστή θα δέσω
ήλιο απ΄τις στάχτες θα ψαρέψω
αγάπης χρώμα στις προδομένες μέρες θα σκορπίσω
και το παλιό μου όνειρο θα αναστήσω

θα σ'αγαπώ μες το Χειμώνα και στης ζωής τη μπόρα
κι αν το τρένο έφυγε μες τη βροχή
κι άφησε πίσω του λασπωμένους δρόμους και σιγή
εγώ θα σ'αγαπώ κάθε λεπτό,κάθε στιγμή.... 



          

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΠΙΖΩΝ

Οι ώρες τρέχουν ,στην αναμονή σου κανένας επιζών
οι σκιές χορεύουν στο μυαλό σου
το ποτήρι στο τραπέζι ξεχείλισε πόνο
οι σφαίρες βροχή πέφτουν στο παρόν

ο πόλεμος περπατάει στο κοκκαλιασμένο βλέμμα
το ξενύχτι ατέλειωτο,μαύρες ώρες μαστιγώνουν την ψυχή
τρύπια τα χέρια στην καρδιά μαχαίρια
στην άκρη της κλωστής ξετυλίγεται η φρίκη της μέρας

και το παιδί,πού είναι το παιδί
κοκκινίζει το κούτσουρο στο τζάκι απ'τη ντροπή
αντηχούν τα βήματά του,δαιμονισμένος άνεμος τα φέρνει απόψε
με μαύρα φτερά πετάει στην αφιλόξενη τη γη

δώσε της ψυχής σου το κλειδί
να ξεκλειδώσει το ναρκοπέδιο
εκεί στην απεραντοσύνη είν'η αγάπη
εκεί το ανέσπερο το φως θα βρει

σάστισαν τα αιματοβαμμένα τα λεπτά
κι εσύ στην απελπισία σου έσφιξες το χέρι της ειρήνης
μέσα στις τόσες απώλειες τέλειωσαν οι ώρες
έσπασε η ζωή, στο ξέφωτο τ'ουρανού έσβησε η φωτιά...!!!

ΜΕΘΥΣΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

Μια μεθυσμένη πολιτεία δύναμη δεν έχει
δρόμο να χαράξει στο σκοτάδι
ανήμπορη στο πρόσταγμα της ψυχής
ξεδιάντροπη κι η ζωή
στου χρόνου την αλλαγή


ο χρόνος ξοφλημένος ο παλιός
κρύσταλλα τα δάκρυα χαρακώνουν
το πρόσωπο της αγάπης
σάστισε το γιασεμί στου δρόμου τη γωνιά
να παραδώσει αρνείται στο σώμα ευωδιά


ευχές γυαλιστερές ξεμπουκάρουν απ'την οθόνη
χρυσές μάσκες φορούν οι αγγελιαφόροι
οι προβολείς αστράφτουν και φωτίζουν τη θλίψη
κιτρινισμένοι δαίμονες αρπάζουν τη σιωπή
ξανά σωπαίνει η ζωή


κοντεύουν μεσάνυχτα ,το σώμα τρυπώνει στη μοναξιά
τρικλίζουν της ζωής τα βήματα

σφαγμένα απ'του πόνου τη λεπίδα
του Αη Βασίλη ο σάκος ματωμένος
το έλκηθρο της ντροπής στο δρόμο ξεχασμένο


η ομορφιά κρυμμένη,τ'άλικο τριαντάφυλλο τραυματισμένο
λαμπιόνια πλουμιστά και λάμψεις πλαστικές
καμένες οι ελπίδες,η ευσπλαχνία παγωμένη
ναυάγια στο μαυρισμένο χιόνι,κάλπικο το φλουρί
στο έγκλημα και τα δικά μου μάτια συνεργοί....