ΟΤΙ ΠΟΝΑΕΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ

:

Το ποτάμι της λύπης παρέσυρε τα υπάρχοντά σου

αρνήθηκες να υποταχθείς μα έπεσαν τα κάστρα

να αιχμαλωτίσουν δεν μπόρεσαν των στοιχειών την επέλαση,έμεινες μόνος

εξαϋλώθηκε η πίκρα την ξέπλυνε ο χρόνος

η φάτνη κλειδωμένη και τριγύρω το έγκλημα

ευτυχία εύχεται για τον καινούριο το χρόνο

μα οι σχεδίες της διάσωσης έπνιξαν τα όνειρα

καράβια χάρτινα οι άγγελοι πνίγηκαν στα λασπόνερα

οι καμπάνες χτύπησαν της αδικίας

ποιος σεβάστηκε τη θυσία σου

κανείς δε θα σ'αναζητήσει

μόνο ο Θεός μπορεί να σ'αναστήσει

στου κόσμου τη συννεφιά λάμπει μόνο ένα αστέρι

μέσα στην άγρια τη νυχτιά

πού θα φωλιάσουν τα πουλιά

πού θα΄βρουν δέντρο στο χιονιά

σκούριασε το κλειδί του Παραδείσου

δεν έχει το ποτάμι γυρισμό

η ευχή χάθηκε στη μπόρα της ζωής

γέμισε δάκρυα πικρά η θάλασσα της προσμονής

ο χρόνος αλλάζει,θ'αλλάξει και σένα

ίσως μια καινούρια μέρα να σε αγαπήσει

έκλεισαν τα βλέφαρα,μεσάνυχτα ξανά

ίσως τ'άστρο της αυγής πορεία να χαράξει στην καρδιά....

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ....ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.....

ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ

Βροχή πέφτει στις ψυχές και νοτίζει τα όνειρα

μαυρίζουν οι νύχτες απ' τη μελαγχολία

το αστέρι σιωπηλό κοιτάζει απ' τον ουρανό

οι δρόμοι της θλίψης γεμίζουν λασπόνερα 

τα ουρλιαχτά του κόσμου το τρομάζουν

το φως του τρεμοπαίζει

τους μάγους προσμένει ο δρόμος του να λάμψει

αδέσποτοι οι σκύλοι ουρλιάζουν 

έκανε απόψε μια ευχή στον ουρανό

ν' ανθίσει το χαμόγελό του

τον άνεμο πρόσμενε στα σωθικά του

να διώξει απ' την ψυχή των ανθρώπων το κακό

μα έγιναν οι ευχές του αναστεναγμός 

πάγωσαν τα όνειρά του 

κάηκε τ'άστρο στου κόσμου τη φωτιά 

και στη μιζέρια του πνίγηκε ο καημός...

Είκοσι τρία χρόνια Αερικό

Anima Εκδοτική
Ελένη Φλεμετάκη

Είκοσι τρία χρόνια Αερικό....!!

ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ

Τα χέρια μαύρα,το κρύο αλύπητα χτυπά
ο στεναγμός μου πάγωσε,η λύπη αποκοιμήθηκε
χαράματα κι άνοιξε πάλι η πληγή
τη λαλιά της βρήκε μόνο μια μικρή ψυχή


νεκρές οι φωνές στην πλατεία,σίγησαν οι ψυχές
χειμώνας καιρός,λύγισαν τα κυκλάμινα
τα κρύα είδα βλέμματα παράξενα να με κοιτούν
μαχαίρια να καρφώνουν και να προσπερνούν


τα κάστρα σκόρπισαν του Αη Βασίλη
φοβήθηκε και κρύφτηκε τ'αστέρι
μόνο τα λόγια της μικρής ψυχής ρίζωσαν στην καρδιά
το χέρι μου'δωσε ,για να ζεστάνει του κόσμου την ψευτιά


κόκκινα τα κυκλάμινα ,μα άχρωμος ο κόσμος
τα φύλλα σκόρπισαν,έμειναν απολιθωμένα
την παγωνιά του να κοιτάζουν
το δάκρυ έκρυψαν στο βλέμμα των μεγάλων



στις μικρές σου πλάτες κουβαλούσες
τη σκοτωμένη σου ψυχή
κι εγώ άφησα τα θέλω μου,έκρυψα τις πληγές
βάλσαμο τα λόγια σου να μου σκεπάσουν τις σκιές


έσκυψες και κράτησες ένα κατακόκκινο ανθό
έκανες τον κόσμο μου πολύχρωμο
ξεπάγωσες την ψύχρα της πλατείας την αυγή
πολύχρωμος στ'αλήθεια πρέπει να΄ναι ο κόσμος ,αληθινά να ζει


πάντα στα χέρια σου εγώ κυκλάμινα θ'αφήνω
γιατί αξίζει τον κόσμο εσύ να χρωματίζεις
να ξεπαγώνεις τα όνειρά μου
και να ζεσταίνεις με τα λόγια την καρδιά μου....