ΣΚΟΝΙΣΜΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ

Στις σταγόνες της βροχής φεύγουνε τα χρώματα
τα φύλλα πέφτουν χωρίς ανάσα για ζωή
πνίγονται σε θάλασσα βαθιά
σβήνουνε στα σκονισμένα τα χαμόγελα

το είδωλο του καλοκαιριού
παλεύει στον καθρέφτη
των αστεριών η καρδιά ξεριζωμένη
αγωνίζεται να φωτίσει το σκοτάδι του νου

έρμα καράβια σφυρίζουν στα λιμάνια
κι οι κύκνοι λιγοψύχησαν
στα βάθη τ'ουρανού ούτε μια φωνή
οι προσδοκίες ματώνουν στης ομίχλης τα πλάνα

μόλις βράδιασε,φύγαν οι ξένοι
μα οι νύχτες ακόμα μοσχοβολάνε γιασεμί
αντηχούν οι φωνές στα βάθη της ψυχής
κι ας είν'οι άνθρωποι στους δρόμους ξένοι

αποσυνδέθηκε το φως απ'της ψυχής το φανοστάτη
πέφτουν τα νέφη τ'ουρανού
στους δρόμους της περισυλλογής
ήρθαν οι πρώτες σταγόνες της βροχής!!!!