Την πόρτα ανοίγω.ψάχνω να σε βρω
στον τοίχο το ρολόι σταμάτησε κι αυτό
τριγύρω σκόρπια χαρτιά και αναμνήσεις
απρόσμενη ερημιά και θλίψη στην καρδιά
ολόγιομο φεγγάρι λούζει την αγκαλιά μου
μα εσύ απόψε δεν είσαι εδώ κοντά μου
ήταν απόλυτος ο έρωτας δίχως λογική
κι έγινε τώρα στην καρδιά μου σκόρπια φύλλα από χαρτί
το φως τυλίχτηκε στου ουρανού τη στράτα
τις στιγμές ψηλαφίζω,περπατώ σε περασμένα μονοπάτια
μες το σκοτάδι φτεροκοπούν τα νυχτοπούλια
στον ουρανό δε λάμπει απόψε η πούλια
θυμώνει η πανσέληνος που περπατάει μονάχη
το φως της περισσεύει κι εγώ ζω στη σκιά της
απόψε λιώνει στο παράθυρό μου
άδειοι διαβαίνουν οι καιροί ,καίγεται τ'όνειρό μου....
