Της ψυχής σου κλείσε τα παραθυρόφυλλα
τα σκουπίδια μη μαζεύεις
που πέφτουν απ΄τα χείλη τους
τα σκορπισμένα στους δρόμους μάζεψε και μην υποφέρεις
κλείσε τα παράθυρα να μείνουν καθαρά
τις νύχτες να σκεπάζουν γλυκά τα όνειρά σου
τα λευκά της ψυχής σου σεντόνια
να μη θλίβεται η ματιά σου
μαχαίρι δεν έχεις να κόψεις το καρπούζι
ένα σου απόμεινε μονάχα
τα μαύρα να φτύσεις κουκούτσια της υπομονής
και να σαλπάρεις στ΄όνειρου τη στράτα
εγώ είδα μονάχα πόλεμο
στα λερωμένα τα φτερά τους
ποτέ δεν είδα να νικήσουνε
και δε φοβήθηκα το σκουριασμένο το σουγιά τους
κι αν η νύχτα αποκαλύπτει
στο πρόσωπό τους το σκοτάδι
στις λάσπες που πατήσαν δε θα πέσουμε
στους γκρίζους τους αιθέρες δες των άστρων το σημάδι
καλοκαίριασε,άκου του νυχτολούλουδου τη μυρουδιά
π'άνθισε στο παράθυρό μου
ξέχνα του κόσμου τις αμαρτίες
και μην προδώσεις τ'όνειρό μου
μια μέρα θρύψαλα θα γίνει ο καθρέφτης τους
και τότε πώς θα βλέπουνε μου λες
το ωραιοποιημένο είδωλό τους
θα σέρνονται στις ενοχές
τότε κι εμείς θρύψαλα θα κάνουμε
τα βρόμικα τα τείχη αυτού του κόσμου να θυμάσαι
μαζί θα τους ξεφύγουμε να το θυμάσαι
κι εμένα να θυμάσαι....
Λεύτερη η σκέψη ταξιδεύει
δεμένη στο ψηλότερο κατάρτι
απλώνει ρίζες στα καταγάλανα νερά
σ'ευτυχισμένες θάλασσες .μακρυά απ'τη στεριά
βουτιά κάνει στα κύματα
ξεπλένονται οι πληγές της δεν πονάνε
για μια ανώδυνη επιστροφή πίσω στη στεριά
μ'όμορφα όνειρα αγκαλιά
λάμπουν τα κοχύλια στο σκοτάδι
δροσιά χαρίζει το φρεσκολουσμένο κύμα
σιγοκαίνε οι φωτιές στην αμμουδιά
κι ο νους γεμίζει ομορφιά
κι αν έλεος δεν έχει τούτη εδώ η πόλη
το δρόμο βρήκε η ψυχή
μακρυά απ'του κόσμου τον αχό
ν'αγγίξει λίγο ουρανό
ταξίδι δοξασμένο με μπλε ζωγραφισμένο
μεσοπέλαγα ψαρεύει ευτυχία
απ'του ουρανού τα δειλινά
αραξοβόλι.....στου πελάγου τα ανοιχτά.....
Έχει ένα παράπονο ετούτη η ζωή
ένα γιατί,ένα κρυφό μαράζι
ο ήλιος βγαίνει σ'άλλη γη
αλλού σβήνουνε τ'άστρα την αυγή
αυτό το γιατί το'χω στην καρδιά κρυμμένο
το κουβαλάω και μου βαραίνει την ψυχή
μοναχή με βρίσκει η νύχτα
έρμη η καρδιά μου το πρωί
το ξέρω σ'ένα τεντωμένο ισορροπώ σχοινί
αυτό το κάτι μόνιμο αγκάθι στην ψυχή
αίμα που στάζει σ'ανοιχτή πληγή
μα πάντα βρίσκω δύναμη και ξαναρχίζω απ'την αρχή....
Τι θέλεις να πεις αφού τα βήματά σου σε πάνε μακρυά μου
κι η σκέψη σου πλανιέται οπουδήποτε μα όχι κοντά μου
εγώ δεν είμαι για σένα ανάσα ζωής
δώσ' την καρδιά σου σε κείνη για κείνη που ζεις
τι θέλεις να πεις σε μια αγάπη που σβήνει νωρίς
αιτίες μην ψάχνεις και λόγια βαριά να της πεις
τι θέλεις να νιώσεις,πίκρα καημό κι αν μου δώσεις
αντέχει στο κύμα η καρδιά μου κι ας την πληγώσεις
τα λόγια φωτιά να τα σβήσει κανείς δε μπορεί
τα δάκρυα καυτά στο μάγουλο κυλούν ως το πρωί
τι αγάπη κι αυτή,τι πίκρα,τι πόνος
τι θέλεις να πεις κι αν φεύγεις νωρίς δεν είσαι πια μόνος.......
