Έγειρε απόψε η ελπίδα μου στα δάκρυα
μετρούσα τα καράβια που πηγαινοέρχονταν
ν'αγγίξω προσπαθούσα τη μορφή σου στο σκοτάδι
μα τρεμόπαιζε και ξεγλιστρούσε,γυμνά τα χέρια δίχως χάδι
τα κύματα ασταμάτητα
τ'άκουγα να ψιθυρίζουν τ'όνομά σου
να σπάνε της νύχτας τη σιωπή
διψούσε η λαχτάρα μου,νερό δεν έβρισκε να πιει
το άπειρο σταμάτησε τα ταξίδια του
ξεφλούδιζε η αλμύρα την ψυχή
έγδερνε τη ματωμένη μου πληγή
και τ'ουρανού το φως βάφτηκε μενεξεδί
τα μάτια σου μόνο φάροι που φωτίζουν τη ρότα μου
είναι πολύ νωρίς για ν'ανταμώσουμε ξανά
ως τότε της αλήθειας το φως ας φωτίζει τα μονοπάτια της ψυχής
κι ο φανοστάτης να φέγγει το δρόμο της επιστροφής
τα μάτια σφάλισαν,το πρόσωπο ορφάνεψε
ο φάρος λαμπρός έδιωχνε το σκοτάδι
κι ο αυγερινός φώτισε τα ξενυχτισμένα βήματά μου
το ανέσπερο φως ζέστανε την παγωμένη τη ματιά μου.....
Στα όνειρά σου απόψε ταξίδεψες
όμορφες στιγμές από το παρελθόν σου γύρεψες
το δάκρυ κυλούσε και πονούσες
να ζήσεις τ'όνειρο ζητούσες
μα οι στιγμές δε σε βρήκαν μόνο
τόσοι τριγύρω σου,διώξαν τον πόνο
τ'άστρα του ουρανού κι αυτά μέσα στη νύχτα
σου ευχήθηκαν γλυκά μια καληνύχτα
φως σου'δωσε και το φεγγάρι
κι ευχήθηκε κανείς ποτέ μη σου το πάρει
το βράδυ ετούτο γλυκές αναμνήσεις και χαμόγελα παντού
φωνές που σπάσαν τη σιωπή και φτάσαν ως την άκρη τ'ουρανού
άγριος είναι ο καιρός
τίποτε δεν απόμεινε μόν'ένας αναστεναγμός
μα όσα κι αν ξόδεψες τις πληγές σου ημέρεψες
τους καημούς σου έπνιξες ,της Ανάστασης το θαύμα ένιωσες....
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Μουσικές λυπημένες στους δρόμους τριγυρνούν
μοσχοβολάει η φύση πασχαλιές και κρίνα
τα μονοπάτια της ψυχής μας σφαλιστά
ακάνθινα στεφάνια στολίζουν τα μαλλιά
τα ρόδα τινάζουν τα πέταλά τους
και τ'αγκάθια βαθιά τρυπάνε την καρδιά
πνίγεται τ'άδικο στην ξαφνική τ'Απρίλη μπόρα
το αίμα κυλάει,ποτίζει το ματωμένο χώμα
ως πότε θ'αντέχουμε το κάλεσμα της Άνοιξης
τη νέα να ποτίσουμε ζωή ν'ανθίσει
με νερό απ'την αστείρευτη πηγή
κι όχι με όξος και χολή
έρχονται μέρες Άγιες,τ'αστέρια θρηνούν ματωμένα
σπαραχτική στα λιθόστρωτα η ηχώ
μάτια κρεμασμένα στο γκρεμό
κι οι προσευχές δε φτάνουν ως τον ουρανό
άδεια τα δισκοπότηρα δεν είναι αρκετά
τα διψασμένα να κοινωνήσουνε τα πλήθη
οι δρόμοι δε μοσχοβολούν οράματα
να σιμώσει ο ουρανός να γίνουν θαύματα
ουράνιες μελωδίες ν'ανασάνουμε
να περπατήσουμε στον αιώνιο ουρανό σου
την ύπαρξή σου ν'αντικρίσουμε
μετά Βαΐων και κλάδων τον ερχομό σου να χειροκροτήσουμε.
Δεν ήξερε πως θα μπλεχτεί
σε τυφώνες και ίντριγκες πως θα χαθεί
δε μπορούσε ποτέ να φανταστεί
πως ο αγώνας του θα καταδικαστεί
ήθελε να'ναι λέφτερος ,να ονειρεύεται
κι έτσι ήρεμα κι απλά στη ζωή του να πορεύεται
ότι αξία είχε μέσα του να κάνει πράξη
πίστευε πως όλα θα΄ναι εντάξει
δε φανταζόταν πως το σωστό θα γίνει λάθος
κι αγωνίζονταν με πάθος
κρατούσε τη ζωή στα χέρια του,μα την αρπάξαν ξαφνικά
ξερίζωσαν τα όνειρά του,τα πετάξαν στην πυρά
κι έτσι με γρήγορες διαδικασίες
μετά από τόσο κόπο και θυσίες
τα βήματά του στο γκρεμό τον πήγαν
κι ότι ιερό είχε μέσα του το πήραν
αδιέξοδο παντού,πόρτες κλειστές
άλυτα προβλήματα,άγριες φωνές
πίσω απ΄το κλειστό παράθυρο
τον κόσμο βλέπει με πίκρα και παράπονο....
