Μια φορά κι έναν καιρό
είχα μια αγάπη,ένα στολίδι
έξω απ'το παράθυρό μου
που έπλεκε το όνειρό μου
ήταν μια μικρή ροδιά
όταν άνθιζε άρχιζε η γιορτή
εκεί κελαηδούσαν τα πουλιά
κι άνοιγαν τα δικά τους τα φτερά
μα πια δεν ξημερώνει όπως και τότε
το δρόμο τον χάσαν τα πουλιά
αγέννητα τα λουλούδια της ροδιάς
λυπητερό το τραγούδι της μοναξιάς
οι εικόνες αδιαπέραστη ομίχλη
σέρνονται πάνω απ'την αυλή μου
καμιά φορά το φως του φεγγαριού τη μνήμη μου φωτίζει
μια μακρινή αιθέρια εποχή με νοσταλγία μου θυμίζει
τώρα ο νους μου ταξιδεύει σ'εκείνη την ουράνια εποχή
αναζητώ το χρώμα των καρπών της
να μου στολίσει λίγο τη μίζερη ζωή
μονάχα μια στιγμή μέσα μου να ξυπνήσει εκείνη την ανατολή....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου