Με πίκρανε το μάθημά σου στην αρχή
μα κατάλαβα πως άλλα λεν'τα χείλη σου κι άλλα η ψυχή
τώρα το έμαθα το έχω εμπεδώσει
με άριστα το πέρασα και το'χω διαδώσει
εσένα κάτι σε πληγώνει απ' το χτες
σε γεμίζει δάκρυα κι ενοχές
μα κοίτα την εικόνα σου,ξεκίνα πάλι απ'την αρχή
ποιος σου είπε θάνατος είναι η σιωπή;
κι εγώ αν σκέφτηκες δεν είμαι πόλεμος,είμαι αγάπη
είμαι ένα φως απ'του ουρανού τα βάθη
που ήρθε να φωτίσει το σκληρό το πρόσωπό σου
να μαλακώσει τις γραμμές στο μέτωπό σου
χρώμα να δώσω στην ασπρόμαυρη ζωή σου
να σου δείξω δρόμο ν'αλλάξεις στην ψυχή σου
μέσα σου αν τα βρεις θα το ζήσεις κι αυτό
κι εγώ στης άνοιξης τις γειτονιές θα'ρθω να σε ξαναβρώ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου